Kopalnia Soli "Wieliczka"

Kopalnię tworzy gęsta sieć podziemnych korytarzy i chodników, układających się skomplikowany, wielopoziomowy labirynt.

Podziemia pilnie strzegą swoich tajemnic, a do niektórych miejsc dostęp mają tylko nieliczni. Tak jest w przypadku Grot Kryształowych, które odkryto w roku 1860, a które skrywają kryształy halitu, najczystszej w przyrodzie soli kamiennej. Nigdzie na świecie nie odkryto podobnych grot w mioceńskich warstwach geologicznych. Dlatego właśnie stanowią one niezwykłe dziedzictwo przyrodnicze, które objęto ochroną tworząc pierwszy w Polsce podziemny rezerwat przyrody nieożywionej.

Niewielką część tego ogromnego, podziemnego świata, stworzonego przez wieki przez naturę i człowieka, można jednak zobaczyć na własne oczy. Główny szklak zwiedzania, Trasę Turystyczną, wytyczono w zabytkowej, najcenniejszej pod względem przyrodniczo-geologicznym i kulturowym części kopalni. To ponad 20 wyjątkowej urody komór i niemal dwa kilometry krętych korytarzy. W usytuowanych na głębokości 64-135 m pod ziemią wyrobiskach podziwiać można m.in. unikatowe solankowe jeziorka, solne rzeźby i dawne urządzenia górnicze oraz wykute w soli kaplice, w tym tę najsłynniejszą – kaplicę św. Kingi.

Kaplica św. Kingi to najbardziej rozpoznawalne miejsce na Trasie Turystycznej oraz największa w Europie podziemna świątynia, do dziś pełniąca funkcje sakralne. Komora jest niemal tak długa, jak Kościół Mariacki w Krakowie, i w połowie tak szeroka. Wszystkie rzeźby i zdobienia, nawet pieczołowicie wykonana posadzka, zostały wykute w soli przez utalentowanych górników-rzeźbiarzy.

Kaplica powstała w komorze wyeksploatowanej w drugiej połowie XIX wieku, w olbrzymiej bryle soli zielonej. Najważniejsze rzeźby i detale architektoniczne powstawały na przestrzeni 68 lat. Prace nad wystrojem kaplicy trwają do dziś. Ostatnie rzeźby, w tym pomnik św. Jana Pawła II, powstały na przełomie XX i XXI wieku.

www.kopalnia.pl