W ciągu niespełna dwóch dekad istnienia Cappella Mediterranea stała się jednym z wiodących na świecie zespołów wykonujących muzykę baroku i klasycyzmu. Słuchacze doceniają przede wszystkim jakość jej brzmienia, zaangażowanie, finezję i barwę – te same walory podkreślają krytycy.

Leonardo García Alarcón założył grupę w 2005 roku z myślą o promowaniu repertuaru z Ameryki Łacińskiej. Dziś zespół porusza się w przestrzeni od madrygałów do oper, a jego obsada elastycznie dopasowuje się do potrzeb aktualnie wykonywanego dzieła. Na początku skupiony na muzyce włoskiej i hiszpańskiej dzięki licznym zainteresowaniom swego dyrektora artystycznego zespół wciąż się rozwija i dziś sięga równie śmiało po dzieła kompozytorów francuskich, flamandzkich i niemieckich.

 

Kameralna, wręcz intymna atmosfera madrygałów Claudia Monteverdiego, Barbary Strozzi, Sigismonda d’Indii czy Jacques’a Arcadelta wspaniale uwypukliła umiejętności lutnistów, gambistów czy skrzypków barokowych współpracujących z grającym na klawesynach i organach Leonardem Garcíą Alarcónem. Jednak to odkrywanie i wznawianie szerokiego repertuaru sprawiło, że Cappella Mediterranea zyskała międzynarodową reputację.

 

I tak, współczesne produkcje Il diluvio universale i Nabucco Michelangela Falvettiego na Festiwalu w Ambronay, po których nastąpiły El Prometeo Antonia Draghiego, La finta pazza Francesca Sacratiego i Il palazzo incantato Luigiego Rossiego w Operze w Dijon (jeszcze przed wznowieniami w Nancy, Genewie i w Operze Królewskiej w Wersalu) odkryły dla dzisiejszej publiczności dzieła uprzednio niepublikowane lub wręcz nieznane, a będące kamieniami milowymi w historii opery.

 

Podczas pracy nad tym repertuarem muzycy Cappella Mediterranea biorą udział w badaniach prowadzonych przez Leonarda Garcíę Alarcóna w poszukiwaniu autentyczności, odpowiedniej artykulacji czy uosobienia ducha czasów. Pociąg dyrygenta do wszelkich form teatralności poprowadził go wraz z zespołem do wystawienia zadziwiającej inscenizacji opery Rameau Les Indes galantes z choreografią Bintou Dembélé i w reżyserii Clémenta Cogitore, która odniosła tryumf w paryskiej Opéra Bastille w 2019 roku, czy nowego odczytania Atysa Lully’ego w choreografii i reżyserii Angelina Preljocaja (Genewa i Wersal, 2022).

 

Wycieczki z stronę muzyki francuskiej nie przesłaniają Cappella Mediterranea tego, co leży u podstaw działalności grupy: dzieł Monteverdiego, zwłaszcza jego L’Orfeo, którego wielokrotnie wystawiali (i nagrali z Valerio Contaldo w roi tytułowej), i L’incoronazione di Poppea (Aix-en-Provence w 2022 roku, wznowienie w Wersalu w styczniu 2023 roku), ale także dzieł Francesca Cavallego: Elena (Aix-en-Provence, 2013), Eliogabalo (Opera Paryska, 2026), Il Giasone (Genewa, 2017) i Erismena (Aix-en-Provence, 2017).

 

Innym ważnym wątkiem w aktywnościach zespołu jest muzyka sakralna. Vespro della Beata Vergine Monteverdiego oraz Bachowskie Msza h-moll i Pasja według św. Mateusza odznaczyły się w pracy Capella Mediterranea szczególną artystyczną intensywnością, także dzięki współpracy z Chœur de chambre de Namur, który od 2010 roku pracuje pod dyrekcją artystyczną Leonarda Garcíi Alarcóna.

 

Ostatnio zespół otworzył się również na muzykę współczesną, a to za sprawą pierwszej znaczącej kompozycji Leonarda Garcíi Alarcóna: pełnego mocy i bardzo osobistego oratorium La Passione di Gesù, które jesienią 2022 roku zostało entuzjastycznie przyjęte w Ambronay i Genewie, zostanie też wykonane na Festival de Saint-Denis i w sali koncertowej w Namur w czerwcu w 2023 roku.

 

Do najważniejszych projektów zaplanowanych na rok 2023 należą premiery oratorium Antonia Draghiego Il Dono della Vita Eterna oraz opera Jerozolima wyzwolona francuskiego regenta Filipa II Orleańskiego realizowana wraz z Centrum Muzyki Barokowej w Wersalu.

 

Dyskografia Cappella Mediterranea obejmuje ponad 30 nagrań, które zdobyły uznanie krytyków, dokonanych dla Ambronay Editions, Naïve, Ricercar i Alpha Classics. W 2021 roku ukazały się L’Orfeo oraz Lamenti & sospiri Sigismonda d’Indii z udziałem Mariany Flores i Julie Roset, natomiast w 2022 roku – światowa premiera La finta pazza Scarlattiego z Marianą Flores w roli tytułowej. W planach fonograficznych na rok 2023 znalazła się publikacja Amore siciliano, „małej Toski”, bazującej na muzyce XVII- i XVIII-wiecznych Włoszech.

 

Grupę Cappella Mediterranea wspierają francuskie Ministerstwo Kultury – Regionalna Dyrekcja ds. Kultury regionu Auvergne-Rhône-Alpes, francuski region Auvergne-Rhône-Alpes, miasto Genewa, szwajcarska fundacja rodzinna, fundacja prywatna z Genewy oraz krąg przyjaciół i przedsiębiorców, w tym Diot-Siaci, Chatillon Architectes, Synapsys, Quinten i 400 innych partnerów.

Głównym sponsorem Cappella Mediterranea jest Madame Aline Foriel-Destezet.

Cappella Mediterranea jest członkiem FEVIS (La fédération des ensembles vocaux et instrumentaux spécialisés – Federacja Wyspecjalizowanych Zespołów Wokalnych i Instrumentalnych) oraz CNM (Centre national de la musique – Narodowe Centrum Muzyki).

 

Wydarzenia z tym artystą

Rezydenci

Martyna Pastuszka - zdjęcie

2022

Martyna Pastuszka

więcej

2020

Raphaël Pichon

więcej
Zdjęcie przedstawiające Antonio Florio

2019

Antonio Florio

więcej

2018

John Butt

więcej
Vincent Dumestre - zdjęcie

2017

Vincent Dumestre.

więcej

Organizatorzy