Antonio Florio
Antonio Florio urodził się w Bari, gdzie studiował, zdobywając dyplom konserwatorium w klasie wiolonczeli, fortepianu i kompozycji pod kierunkiem Nina Roty. Z czasem poszerzył swoje muzyczne zainteresowania o instrumenty dawne i barokowe techniki wykonawcze, ucząc się gry na klawesynie i violi da gamba. Już jako młody człowiek prowadził zajęcia dla studentów konserwatorium, a w 1987 roku założył zespół muzyki dawnej Cappella della Pietà de’ Turchini, wraz z którą przypominał i propagował techniki wykonawcze z południa Włoch w fascynującym repertuarze muzyki neapolitańskiej siedemnastego i osiemnastego wieku.
Działania te prowadził dwutorowo: poprzez badania muzykologiczne – przy współpracy ze światowej sławy muzykologiem Dinko Fabrisem – oraz wykonując na prestiżowych scenach całego świata zapomniane arcydzieła, nagrane później na ponad 50 płytach CD.
Wśród wielu dzieł odkrytych na nowo przez Antonia Floria, począwszy od roku 1987, należy wymienić: „La colomba ferita” (1670), „Il schiavo di sua moglie” (1671) oraz „La Stellidaura vendicante” (1674) najsłynniejszego siedemnastowiecznego neapolitańskiego mistrza Francesca Provenzalego; „Il disperato innocente” Francesca Boeria (1673); „La finta cameriera” Gaetana Latilli (1673); „Li zite ’ngalera” Leonarda Vinciego (1722); „Pulcinella vendicato” Giovanniego Paisiella (1767); „Statira, principessa di Persia” Francesca Cavallego (w wersji neapolitańskiej z 1666 roku); „Motezuma” Francesca de Majo (1765), „Ottavia restituita al trono” Domenica Scarlattiego (1703), „La finta giardiniera” Pasquale Anfossiego (wystawione wraz z dziełem Wolfganga Amadeusza Mozarta o tym samym tytule w dawnym opactwie Royaumont), „La Partenope” Leonarda Vinciego (pierwsze współczesne wykonanie sceniczne, które miało miejsce w hiszpańskich teatrach w Ponferrada i León w 2005 roku), „L’Alidoro” Leonarda Lea (zaprezentowane na scenach Teatro Municipale Valli w Reggio Emilia oraz Teatro Mercadante w Neapolu w 2008 roku). Wszystkie wymienione wyżej dzieła zostały zarejestrowane w formacie wideo i na płytach CD.
W 1999 i 2000 roku Antonio Florio pokierował orkiestrą Real Filharmonía de Galicia z Santiago de Compostela, wystawiając operę „La serva padrona” oraz „Stabat Mater” Giovanniego Battisty Pergolesiego. W 2018 roku w Teatro San Carlo w Neapolu Florio poprowadził pierwsze współczesne wykonanie opery Leonarda Vinciego „Siroe, re di Persia”.
W swoim dorobku Antonio Florio ma także liczne wykonania utworów sakralnych i instrumentalnych z repertuaru muzyki neapolitańskiej między 1400 a 1800 rokiem. Warto tu wyróżnić nagraną wraz z wiolonczelistą Giovannim Sollimą płytę „Neapolitan Cello Concertos”, na której obok dzieł dawnych mistrzów znalazła się też inspirowana nimi kompozycja samego Sollimy. Ogromny sukces odniósł też wystawiany w różnych miejscach na świecie (i również zarejestrowany na płycie) projekt zatytułowany „Festa napoletana” przypominający dawne festyny i zabawy na ulicach miasta, w którym jako solista występuje wybitny śpiewak i aktor Pino De Vittorio, współpracujący z Floriem nieprzerwanie od ponad trzydziestu lat.
Równie ożywiona jest działalność dydaktyczna artysty. Antonio Florio prowadzi seminaria i kursy mistrzowskie ze śpiewu barokowego i muzyki kameralnej, współpracując z wieloma instytucjami europejskimi, takimi jak Centre de musique baroque de Versailles, Fondation Royaumont czy Conservatoire à rayonnement régional de Toulouse. Jako kierownik katedry muzyki kameralnej w konserwatorium w Neapolu prowadził kurs zaawansowany wokalistyki i interpretacji repertuaru barokowego; doprowadził także do otwarcia jedynych we Włoszech studiów na poziomie Master universitario di II livello w dziedzinie muzyki dawnej. Jest współdyrektorem artystycznym Scarlatti LAB, laboratorium muzyki barokowej działającego w ramach Associazione Alessandro Scarlatti w Neapolu.
Antonio Florio został wyróżniony licznymi nagrodami. W roku 2004 podczas Festival Mousiké artysta otrzymał pierwszą nagrodę za “propagowanie muzyki basenu Morza Śródziemnego“. Jego nagranie DVD opery „L’Alidoro” otrzymało prestiżowe nagrody Diapason d’Or i L’Orphée d’Or przyznawane przez paryską Académie du Disque Lyrique. W hiszpańskim Oviedo Florio zdobył nagrodę Luis García Iberni dla najlepszego dyrygenta za pierwsze współczesne wykonanie opery „Ottavia restituita al trono” Domenica Scarlattiego w San Sebastián w sierpniu 2007 roku. W październiku 2008 roku wraz ze swoim zespołem został laureatem nagrody Premio Napoli w kategorii „Ukryte doskonałości” fundowanej przez miasto.
Podczas festiwalu MITO SettembreMusica w 2009 roku Antonio Florio zaprezentował w wersji koncertowej kantatę dramatyczną Handla „Aci, Galatea e Polifemo” w Teatro dell’Arte w Mediolanie, a następnie wystawił ją w wersji scenicznej w reżyserii Davide Livermore’a w Teatro Regio w Turynie (jej nagranie DVD zrealizowane przez wytwórnię Dynamic wyróżniono kilkoma nagrodami). W tym samym roku, działając w koprodukcji z Teatro San Carlo w Neapolu i różnymi teatrami hiszpańskimi, zaprezentował „La Partenope” Vinciego, zdobywając Premio Oviedo za najlepszą produkcję teatralną.
Jako dyrygent Florio wielokrotnie występował w wiedeńskiej sali Konzerthaus, dyrygując wykonaniami „Orfeo ed Euridice” Johanna Josepha Fuxa (2010) czy „Dorimena e Tuberone” Francesca Contiego (2012). W Teatro Calderón poprowadził inscenizację „Koronacji Poppei” Claudia Monteverdiego w reżyserii Emilia Sagiego. W 2016 roku podczas festiwalu w Ravello zaprezentował „The Fairy Queen” Henry’ego Purcella, operową maskę na podstawie „Snu nocy letniej” Williama Szekspira.
Od 2016 roku Antonio Florio wraz ze swoim zespołem, który od tego samego roku nosi nazwę Cappella Neapolitana, odpowiada za kwestie związane z muzyką dawną w centrum kultury Domus Ars, usytuowanym w samym sercu Neapolu w dawnym kościele San Francesco delle Monache. W 2018 roku wspólnie uczestniczyli w organizowanej przez Domus Ars trzeciej edycji przeglądu Sicut Sagittae.
Ten rok przyniósł także wykonanie pod dyrekcją Antonia Floria opery Claudia Monteverdiego „Orfeusz” w Teatro Regio w Turynie, które zostało uznane przez krytykę za „przedsięwzięcie o najwyższej wartości kulturalnej”, koncerty w Amsterdamie (sala Royal Concertgebouw) i Gandawie oraz premierowe wykonanie opery Leonarda Vinciego „Siroe, re di Persia” w Teatro San Carlo w Neapolu. Międzynarodowe uznanie dla jego działalności na rzecz odkrywania muzycznych skarbów Neapolu zaowocowało powierzeniem artyście funkcji dyrektora rezydenta 19. edycji odbywającego się w Krakowie Festiwalu Misteria Paschalia.