Diego Ares

Zdobywca trzech wyróżnień Diapason d’or, ceniony przez słuchaczy i innych muzyków, jeden z najbardziej wpływowych klawesynistów swojego pokolenia.

Uczył się gry na fortepianie pod kierunkiem Aleksandrasa Jurgelionisa i Aldony Dvarionaitė, a tajniki klawesynu odsłaniali przed nim Pilar Cancio, Richard Egarr, Genoveva Gálvez i Carmen Schibli. 

Artysta koncertował na licznych festiwalach, w tym: Roque d’Anthéron, Abbaye de Royaumont, Quincena Musical Donostiarra, Iturbi Festival, Festival de Santander, Festival de Granada, Festiwal Muzyki Dawnej w Utrechcie, Festiwal Bachowski w Tokio, Festiwal w Davos, Musiq’3 w Brukseli, Festiwal Muzyki Kameralnej w Oslo i wiele innych. Jako solista współpracował z Genewską Orkiestrą Kameralną, Orchestre symphonique de Bretagne, Orkiestrą Kameralną w Granadzie, Niderlandzką Orkiestrą Towarzystwa Bachowskiego oraz wieloma innymi zespołami. Poza solowymi występami muzyk współpracuje także z wieloma muzykami specjalizującymi się w muzyce kameralnej, takimi jak Laura Andriani, Richard Egarr, Pierre Hantaï, Hille Perl, Rachel Podger, Ignacio Prego, Shunske Sato, Maurice Steger i Lina Tur Bonet.  

Jego dyskografia obejmuje albumy nagrane dla Música (dwa koncerty klawesynowe Bacha), Pan Classics (utwory Padre Antonio Solera i Domenica Scarlattiego), Harmonia Mundi (niepublikowane sonaty Solera i Wariacje Goldbergowskie Bacha), Ibs-Classical (komplet utworów klawesynowych Sebastiána de Albero, wciąż oczekujący na wydanie) oraz Mirare (sonaty na klawesyn i violę da gamba Bacha z Margaux Blanchard). Współpracował również przy projekcie All of Bach oraz przy rejestracji ścieżki dźwiękowej autorstwa Johna Williamsa do Przygód Tintina, na której wraz City Light Symphony Orchestra wykonał partię klawesynu (wyd. Prospero).  

Nagrania z udziałem Aresa spotkały się z entuzjastycznym przyjęciem krytyków i zebrały wiele wyróżnień, w tym trzykrotne wyróżnienie Exceptional przyznane przez „Scherzo”, trzy nagrody Diapason d’or, Maestro przyznany przez „Pianiste”, a także nagrodę Stowarzyszenie Niemieckich Krytyków Fonograficznych oraz Choc magazynu „Classica”.  

Artysta był wykładowcą Konserwatorium w Trossingen (Niemcy), Letniej Akademii w Gstaad (Szwajcaria), Konserwatorium w Genewie i Letniej Akademii w Grajal de Campos (Hiszpania).