Krešimir Stražanac

Bas-baryton Krešimir Stražanac jest jednym z tych chorwackich artystów, których karierę nieustannie budują międzynarodowe sukcesy. Wśród jego licznych osiągnięć wyróżnia się debiut z Berlińską Filharmonią pod dyrekcją Kirilla Petrenki w 2023 roku, obejmujący koncerty w Berlinie, Madrycie i Barcelonie (Europakonzert z katedry Sagrada Familia był transmitowany przez liczne międzynarodowe stacje radiowe i telewizyjne).

Stražanac ma szczególne upodobanie do rzadko wystawianych oper. W ostatnich latach śpiewał tytułowe role w premierach Orfeusza Telemanna w Amsterdamie i Wybawienia Ruggiera z wyspy Alcyny Cacciniego w wiedeńskim Theater an der Wien, gdzie wcielił się również w postać Diabła w Dudziarzu Szwandzie (Švanda dudák) Jaromíra Weinbergera. Występował w rolach Ambrosia w Die drei Pintos Webera w Lipsku i Króla Froili w Alfonso und Estrella Schuberta w Helsinkach. Ponadto wystąpił w przedstawieniu teatralnym Mesjasza Handla w reżyserii Roberta Wilsona w Gran Teatre del Liceu w Barcelonie.

 

Krešimir Stražanac studiował pod okiem Dunji Vejzović i (pieśni) u Cornelisa Witthoeffta na Uniwersytecie Muzyki i Sztuk Scenicznych w Stuttgarcie, a także prywatnie u Jane Thorner Mengedoht i Hannsa-Friedricha Kunza. Po ukończeniu studiów został stałym członkiem zespołu Opery w Zurychu. Przez siedem sezonów interpretował role takie jak Arlekin (Ariadna na Naxos R. Straussa), Baron Tusenbach (Trzy siostry Eötvösa), Ping (Turandot Pucciniego), Don Fernando (Fidelio Beethovena) i inne, pod batutą takich dyrygentów, jak Vladimir Fedoseev, Bernard Haitink, Nello Santi, Peter Schneider czy Franz Welser-Möst.

 

W 2017 roku zadebiutował w Bawarskiej Operze Państwowej w Monachium jako Pietro Fléville w nowej inscenizacji opery Giordana Andrea Chénier, natomiast w 2018 roku wystąpił po raz pierwszy w Operze Frankfurckiej jako Baron Tusenbach (Trzy siostry Eötvösa). W 2019 roku zadebiutował w rolach Franka (Zemsta nietoperza Straussa) z Orkiestrą Symfoniczną w Bambergu oraz Kreona (Król Edyp Strawińskiego) z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia.

 

Jest laureatem kilku międzynarodowych konkursów, m.in. Cantilena w Bayreuth (w kategorii opery i operetki), La voce Bawarskiego Radia i Telewizji (w kategorii pieśni) i im. Hugo Wolfa, w rodzinnym mieście kompozytora Slovenj Gradec. Został również nagrodzony w konkursie Pauli Solomon-Lindberg w Berlinie.

 

Jako solista koncertowy Stražanac występuje w całej Europie, Azji i Ameryce Północnej, śpiewając słynne dzieła wokalno-instrumentalne, w tym oratorium Haydna Stworzenie świata, arie koncertowe i Requiem Mozarta, Missa solemnis i IX symfonię Beethovena, War Requiem Brittena, Passion of Ramakrishna Glassa, oratoria Eliasz i Święty Paweł Mendelssohna, Niemieckie Requiem Brahmsa, Requiem Dvořáka, oratorium Les Béatitudes Francka, Requiem Faurégo, Messa di Gloria Pucciniego, a także cykle Mahlera Des Knaben Wunderhorn i Rückert-Lieder. Występował z takimi orkiestrami, jak Orkiestra Symfoniczna Radia Bawarskiego, Concertgebouw, Frankfurt Radio Symphony, Konzerthausorchester Berlin, Leipzig Gewandhaus Orchestra, Royal Flemish Philharmonic, Singapore Symphony Orchestra, Staatskapelle Dresden, Tokyo Symphony Orchestra i WDR Symphony Orchestra Cologne, pod batutą takich dyrygentów jak Herbert Blomstedt, Ivan Fischer, Manfred Honeck, Alexander Liebreich, Jonathan Nott, Jukka-Pekka Saraste, Petr Popelka i Jaap van Zweeden. Od 2016 roku regularnie i z entuzjazmem współpracuje z dyrygentem Philippem Herreweghe oraz zespołami Collegium Vocale Gent i Orchestre des Champs-Elysées.

 

Zasłynął wykonaniami repertuaru barokowego, zwłaszcza oratoriów Mesjasz i Alexander’s Feast Handla, a także licznych dzieł Bacha: Pasji według św. Mateusza, Pasji według św. Jana, Oratorium na Boże Narodzenie, Mszy h-moll oraz wielu kantat, m.in. Ich habe genug, Ich will den Kreuzstab gerne tragen i Amore traditore. Występował z takimi zespołami jak Akademie für Alte Musik Berlin, Collegium 1704, Concentus Musicus Wien, Concerto Köln, Freiburger Barockorchester, Gaechinger Cantorey i I Barocchisti, pod dyrekją Giovanniego Antoniniego, Petera Dijkstry, Diego Fasolisa, René Jacobsa, Václava Luksa, Hansa-Christopha Rademanna, Christopha Rousseta i Masaaki Suzukiego.

 

Występował w prestiżowych salach koncertowych, takich jak Auditorio Nacional de Música w Madrycie, Barbican Centre w Londynie, Concertgebouw w Amsterdamie, Koningin Elisabethzaal w Antwerpii, Tonhalle Zürich, Musikverein i Konzerthaus w Wiedniu, sale koncertowe filharmonii berlińskiej i kolońskiej, Konzerthaus Berlin, Gewandhaus w Lipsku, Victoria Hall w Singapurze, a także Suntory Hall, MUZA Kawasaki Symphony Hall i Nikkei Hall w Tokio.

 

W 2018 roku Stražanac zadebiutował na Festiwalu w Salzburgu w roli Heroda w oratorium San Giovanni Battista Stradelli i od tego czasu występował na takich festiwalach jak Bachfest Leipzig, Gstaad Menuhin Festival, Rheingau Musik Festival i Festival Bach Montreal.

 

Regularnie występuje z recitalami pieśni w całej Europie, Japonii i Brazylii, wykonując niektóre z najsłynniejszych cykli, jak: Winterreise i Schwanengesang Schuberta, Dichterliebe Schumanna, Die schöne Magelone i Vier ernste Gesänge Brahmsa, Pieśni i tańce śmierci Musorgskiego, Sechs Monologe aus Jedermann Martina oraz wspomniane cykle Mahlera w wersji z fortepianem. W 2022 roku był członkiem jury XI Międzynarodowego Konkursu Franza Schuberta i Muzyki Współczesnej w Grazu.

 

W jego bogatej dyskografii znajdują się nagrania wydane przez takie wytwórnie, jak Accent, Accentus Music, BR Klassik, Carus, Claves, Coviello, Decca, Deutsche Harmonia Mundi, Narodowy Instytut Fryderyka Chopina, Oehms, Opus Arte, Phi i Profil (Edition Staatskapelle Dresden). Jego pierwszy album z pieśniami został wydany w listopadzie 2024 roku przez wytwórnię Hänssler Classic. Ta podwójna płyta CD zawiera pierwsze studyjne nagranie utworów chorwackiego kompozytora Blagoje Bersy, które bas-baryton nagrał we współpracy z pianistą Krešimirem Starčeviciem. Album otrzymał pochwały i najwyższe oceny od krytyków z portali takich jak Online Merker (Austria), Kultura-Extra (Niemcy), Pizzicato (Luksemburg) i Operwire (USA).