Leonardo García Alarcón

W ciągu kilku lat stał się również jednym z najbardziej cenionych dyrygentów sceny muzyki barokowej. Jest często zapraszany przez największe instytucje muzyczne, od Opéra national de Paris po Teatro de la Zarzuela w Madrycie i Grand Théâtre de Genève – w mieście, w którym zaczynał swoją karierę. Barokową przygodę rozpoczął pod skrzydłami Gabriela Garrida.

W 2005 roku założył zespół Cappella Mediterranea, a wkrótce później – Millenium Orchestra, która współpracuje z Chœur de Chambre de Namur, jedną z najlepszych obecnie barokowych formacji chóralnych, kierowaną od 2010 roku właśnie przez Alarcóna. Artysta dzieli więc swój czas dzieli między Genewę (gdzie prowadzi klasę Maestro al cembalo na Haute école de musique), Francję (w szczególności jako filar Festival d’Ambronay, a od 2017 roku również jako artysta rezydent w Operze w Dijon) i Belgię, a od czasu do czasu powraca do rodzinnej Ameryki Południowej. Z tym geograficznym eklektyzmem koresponduje repertuar Alarcóna, w którym odznacza się przeze wszystkim pasja ożywiania mało znanych dzieł takich kompozytorów, jak Cavalli, Sacrati, Draghi, Falvetti i inni.

Dyrygentowi zawdzięczamy ponowne odkrycie oper Cavallego: Eliogabalo na otwarcie sezonu w Opéra national de Paris w 2016 roku, Il Giasone w Genewie i Erismena podczas Festival d’Aix-en-Provence w 2017 roku, a w ramach rezydencji w Operze w Dijon – El Prometeo Antonia Draghiego w 2018 roku, La finta pazza Francesca Sacratiego (pierwsza opera sprowadzona z Włoch do Paryża) w 2019 roku oraz Il palazzo incantato Luigiego Rossiego pod koniec 2020 roku.

Jako dyrygent i klawesynista jest zapraszany na festiwale i do sal koncertowych na całym świecie. W listopadzie 2018 roku pod jego batutą wystawiono Orfeusza Claudia Monteverdiego w inscenizacji Sashy Waltz w Staatsoper w Berlinie. We wrześniu 2019 roku sukces odniósł spektakl Les Indes galantes Jeana-Philippe’a Rameau w Opéra Bastille zrealizowany z okazji 350-lecia istnienia Académie royale de musique. W 2019 roku Leonardo García Alarcón został laureatem nagrody dla najlepszego dyrygenta magazynu internetowego „Forum Opéra”.

Od marca 2020 roku artysta dostosowuje programy koncertowe do zaistniałych warunków, uczestniczy w wirtualnych festiwalach i streamingach (tu warto przypomnieć streaming opery Rossiego Il palazzo incantato w grudniu 2021 woku w Operze w Dijon, który odniósł wielki sukces, chociaż został wystawiony przy pustej widowni), a także występuje na żywo, gdy tylko to możliwe.

Nagrania Leonarda Garcíi Alarcóna cieszą się uznaniem krytyków. We wrześniu 2016 roku artysta wydał w wytwórni Alpha Classics I 7 Peccati Capitali – autorski program oparty na ariach Monteverdiego. Wychwalany przez prasę album został nominowany do Victoires de la Musique 2017 w kategorii najlepsze nagranie roku. W 2018 roku ukazały się płyty z dziełami Jeana-Baptiste’a Lully’ego, Joana Manuela Serrata (De vez en cuando la vida) i box set z dziełami Jacques’a Arcadelta, który zdobył wiele nagród. W lutym 2019 roku wytwórnia Alpha Classics wydała na płycie DVD operę Il Giasone. Latem 2019 roku ukazały się motety Lully’ego, a w marcu 2020 roku – El Prometeo Draghiego, którego zaginiony III akt Leonardo García Alarcón dokomponował na bazie istniejącego libretta. Sierpień przyniós natomiast wydanie oratorium Samson George’a Friderica Handla z Millenium Orchestra i Chœur de Chambre de Namur. W marcu 2021 roku nakładem Sony Classical ukazał się album Rebirth, efekt współpracy Leonarda Garcíi Alarcóna z sopranistką Sonyą Yonchevą. Plany wydawnicze na rok 2021 objęły także płyty: Lamenti & Sospiri, zbiór madrygałóa autorstwa Sigismondo d’India z sopranistkami Marianą Flores i Julie Roset (Ricercar), Orfeusz Monteverdiego (Alpha Classics) oraz Le violon selon Bach ze skrzypaczką Chouchane Siranossian.

Leonardo García Alarcón jest kawalerem francuskiego Orderu Sztuki i Literatury.