Cécile Achille

Sopranistka Cécile Achille rozpoczęła naukę śpiewu w młodym wieku w zespołach chóralnych Maîtrise Notre-Dame de Paris. Studiowała w paryskim Konserwatorium Muzyki i Tańca (CNSMD), gdzie jej nauczycielami byli Mireille Alcantara i Elène Golgevit. Stypendystka Fondation de France (otrzymała Prix Dauphin de Verna) oraz Fondation Meyer.

Zadebiutowała w 2011 roku w Opéra-Comique w roli Antoinette (Ô mon bel inconnu Reynaldo Hahna). Pracowała pod batutą takich dyrygentów, jak Emmanuel Olivier, Lionel Sow, Julien Chauvin, Emmanuelle Haïm, Laurence Equilbey, Alain Altinoglu czy Paavo Järvi oraz z następującymi reżyserami: Marguerite Borie, Emmanuelle Cordoliani, Vincent Vittoz, Jeanne Debost, Florent Siaud, Charlotte Nessi, Thierry Thieû Niang, Michel Fau, Guillaume Gallienne i Jérôme Deschamps. Występowała podczas wielu festiwali i w słynnych salach koncertowych (np. Théâtre du Châtelet, Salle Pleyel); wzięła też udział w wykonaniu Vespro della beata Vergine Monteverdiego w paryskiej katedrze Notre-Dame.

W 2013 roku dołączyła do Akademii Opéra-Comique w Paryżu, gdzie wcieliła się w role Françoise w Ciboulette Hahna i Maguelonne w Cendrillon Pauline Viardot, śpiewała również utwory Poulenca.

Pasjonuje ją repertuar mozartowski: wykonywała partie Papageny w Czarodziejskim flecie pod batutą Nicolasa Krügera oraz Ilii w Idomeneuszu, królu Krety (z Compagnie Opéra.3). Jej fascynacja muzyką dawną poprowadziła ją do mało rozpoznanych źródeł repertuaru opéra-comique, które zgłębiła jako La Comédie Italienne w Les Funérailles de la Foire; wykonywała także role nimfy Eglé w Echo et Narcisse Glucka, Ojnony i Prozerpiny w La descente d’Orphée aux Enfers Charpentiera (wraz z Concert d’Astrée w Lille i Dijon). Występowała również w Polsce: jako Amor i Phani w Les Indes galantes w Bydgoszczy, Poppea w Koronacji Poppei Monteverdiego i Flora w Naïs Rameau w Filharmonii Narodowej w Warszawie. Ma na koncie również rolę Diane w Actéon Charpentiera w Operze Królewskiej w Wersalu.

W 2010 roku została laureatką nagrody Académie internationale de musique Maurice Ravel, a swoje zamiłowanie do muzyki kameralnej realizuje wraz z klarnecistką Claire Voisin i pianistką Mariną Pizzi w zespole Trio Marie Nodier specjalizującym się w repertuarze romantycznym i współczesnym, a także w duecie z pianistką Florence Boissolle.

Otrzymała II nagrodę w kategorii „opera” w Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Marsylii w 2017 roku za wykonania dzieł Rossiniego, Bizeta i Strawińskiego oraz nagrodę specjalną Słowackiej Opery Narodowej w Międzynarodowym Konkursie Wokalnym Gabrieli Benackovej w 2018 roku za Lunatyczkę i Ofelię.

W ostatnim czasie mogliśmy ją usłyszeć m.in. w rolach Madame Mathurin i Collette w Ryszardzie Lwie Serce (wraz z Le Concert Spirituel pod dyrekcją Hervé Niqueta, Opera Królewska w Wersalu); w roli Lucine w Le testament de tante Caroline (wraz z Les Frivolités Parisiennes); w Psyche (z Ensemble Correspondances); w IX Symfonii d-moll op. 125 Beethovena (na festiwalu La Folle Journée de Nantes), w spektaklach Georges Dandin (wraz z Ensemble Marguerite Louise) i Le château des coeurs Flauberta na Festiwalu im. Berlioza w La Côte-Saint-André, a także na koncertach z Les Surprises, Le Temps Suspendu i Ensemble Marguerite Louise.

Lata 2021–2022 przyniosły współpracę z Doulce Mémoire (festiwalu Oude Muziek w Utrechcie i tournée w Niderlandach), Ensemble Marguerite Louise (m.in. Georges Dandin, Larmes de Grâce); a także z zamkiem Królewskim w Wersalu, gdzie wystąpiła w spektaklu Ryszard Lwie Serce (z zespołem Le Concert Spirituel), Weselu Figara (pod batutą Gaétana Jarry’ego), Circe (z grupą Les Nouveaux Caractères). Wśród jej angaży w tym okresie warto również wymienić Zemstę nietoperza (Lyon) i udział w festiwalu Harmonia Sacra w Valenciennes.

Cécile Achille wzięła udział w nagraniach następujących dzieł: Les Arts florissants Charpentiera dla Château de Versailles Spectacles (rola La Paix, Ensemble Marguerite Louise, 2018); IX Symfonia d-moll op. 125 Beethovena dla Mirare (2020); Scylla et Glaucus Leclaira (Il Giardino d’Amore, 2021), Mélodies de Fauré (pod batutą Takénoriego Némoto, 2021).