Philippe Herreweghe

Philippe Herreweghe urodził się w Gandawie i studiował tam na uniwersytecie i w konserwatorium muzycznym, ucząc się gry na fortepianie u Marcela Gazelle. W tym okresie rozpoczął dyrygować i założył Collegium Vocale Gent w 1970 roku. Został zaproszony przez Nikolausa Harnoncourta i Gustava Leonhardta, którzy zauważyli jego nowatorską twórczość, do udziału w ich nagraniach wszystkich kantat J.S. Bacha.

Energetyczne, autentyczne i retoryczne podejście Herreweghe do muzyki barokowej wkrótce zyskało uznanie. W 1977 roku założył w Paryżu zespół La Chapelle Royale, z którym wykonywał muzykę francuskiego Złotego Wieku.

 

Od 1982 do 2002 roku był dyrektorem artystycznym Académies Musicales de Saintes. W tym okresie założył kilka zespołów, z którymi tworzył historycznie uzasadnione i przemyślane interpretacje repertuaru rozciągającego się od renesansu do muzyki współczesnej. Były wśród nich nich Ensemble Vocal Européen, specjalizujący się w polifonii renesansowej, oraz Orchestre des Champs-Élysées, założona w 1991 roku z zamiarem grania repertuaru przedromantycznego i romantycznego na instrumentach historycznych. Od 2009 roku Philippe Herreweghe i Collegium Vocale Gent aktywnie pracują nad rozwojem dużego chóru symfonicznego na poziomie europejskim. Od 2001 roku Philippe Herreweghe jest dyrektorem artystycznym Accademia delle Crete Senesi, od 2017 roku znanego jako festiwal Collegium Vocale Crete Senesi we włoskiej Toskanii.

 

Philippe Herreweghe nieustannie poszukuje nowych wyzwań muzycznych i jest bardzo aktywny w wykonywaniu wielkiego repertuaru symfonicznego, od Beethovena do Strawińskiego. Od 1997 roku jest związany z Antwerp Symphony Orchestra (deFilharmonie) zarówno jako główny, jak i gościnny dyrygent. Jest również oklaskiwany jako gościnny dyrygent takich orkiestr, jak Concertgebouw Orchestra w Amsterdamie, Gewandhaus Orchestra w Lipsku, Scottish Chamber Orchestra czy Tonhalle-Orchester Zürich. W poprzednich sezonach dyrygował m.in. Staatskapelle Dresden, Wiener Symphoniker, Basel Kammerorchester czy Cleveland Orchestra.

 

Przez lata Philippe Herreweghe zgromadził obszerną dyskografię ponad 135 nagrań ze wszystkimi wymienionymi zespołami, w takich wytwórniach jak Harmonia Mundi France, Virgin Classics i Pentatone. Szacególnie istotne z nich to Lagrime di San Pietro Lassusa, Pasja wg św. Mateusza Bacha, wszystkie symfonie Beethovena i Schumanna, cykl pieśni Des Knaben Wunderhorn Mahlera, Symfonia nr 5 Brucknera, Pierrot lunaire Schönberga i Symfonia Psalmów Strawińskiego. W 2010 roku założył wraz z Outhere Music własną wytwórnię φ (phi), która udostępniła już ponad 30 nowych nagrań z muzyką od Williama Byrda do Igora Strawińskiego. Najnowsze nagrania to oratorium Christus am Ölberge (Chrystus na Górze Oliwnej) Beethovena (LPH 039), Pierwsza i Trzecia Symfonia Roberta Schumanna (LPH040) oraz Herz und Mund und Tat und Leben, nowy zbiór kantat J.S. Bacha (LPH041).

 

Philippe Herreweghe otrzymał wiele europejskich nagród za swoje nieustanne artystyczne zaangażowanie i wyobraźnię. W 1990 roku europejska prasa muzyczna nadała mu tytuł Muzycznej Osobowości Roku. W 1993 roku Herreweghe i Collegium Vocale Gent zostali mianowani Ambasadorami Kultury Flandrii. Rok później dyrygent został odznaczony belgijskim orderem Officier des Arts et Lettres, a w 1997 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Katolickiego Uniwersytetu w Leuven. W 2003 roku otrzymał francuski order i tytuł Kawalera Legii Honorowej.

 

W 2010 roku miasto Lipsk przyznało mu Medal Bacha za wielkie zasługi jako wykonawcy dzieł Jana Sebastiana. W 2017 roku Philippe Herreweghe otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu w Gandawie, zaś w 2021 roku został laureatem nagrody Ultima przyznawanej przez rząd flamandzki za całokształt zasług w dziedzinie kultury.