Simon-Pierre Bestion

Simon-Pierre Bestion, francuski dyrygent i artysta grający na instrumentach klawiszowych, należy do czołowych przedstawicieli nowej generacji twórców zainteresowanych sztuką totalną.

Studiował w konserwatorium w Nantes w klasie organów Michela Bourciera. Podczas studiów poznawał także zagadnienia związane z muzyką kameralną. Studiował też grę na klawesynie w Boulogne-Billancourt u Laure Morabito, a umiejętności gry na instrumentach klawiszowych poszerzał u takich mistrzów klawesynu i organów jak Jan-Willem Jansen, Benjamin Alard czy Aline Zylberach. 

Jego zainteresowanie tworzeniem, kompozycją i muzyką współczesną poprowadziły go do odkrycia polifonii i bogactwa repertuaru chóralnego. Dyrygenturę chóralną studiował u Valérie Fayet oraz w klasie Nicole Corti w Conservatoire national supérieur de musique et de danse w Lyonie. Istotny wpływ na jego muzyczną formację wywarły wskazówki takich dyrygentów, jak Régine Théodoresco, Roland Hayrabédian, Geoffroy Jourdain, Joël Suhubiette, Dieter Kurz i Timo Nuoranne. 

W 2007 roku Simon-Pierre Bestion, łącząc pasję do dyrygowania i muzyki dawnej, wraz z gambistką Julie Dessaint założył zespół Europa Barocca. Uzupełnieniem potencjału zespołu instrumentalnego był chór młodych śpiewaków Luce del Canto. Aby poszerzyć muzyczne tło i zakwestionować tradycyjne formy koncertowe, dał początek grupie La Tempête, która powstała w fuzji dwóch poprzednich zespołów. Już pierwszy program The Tempest zaprezentował ich niezwykłe podejście do przestrzeni i brzmienia. Ten projekt, zainspirowany pracami licznych choreografów i reżyserów, zasygnalizował także zainteresowanie Bestiona sztukami performatywnymi. 

Działalność artystyczna Simona-Pierre’a Bestiona jest kształtowana na tle bogatego muzycznego dziedzictwa, jej inspiracją są też tradycje i rytuały kultury zachodniej. Pozostając pod wpływem prac i myśli takich kompozytorów jak Jean-Louis Florentz czy Maurice Ohana, Bestion jest zwolennikiem podejścia, w którym artysta interpretujący dzieło powinien mieć swobodę na kształtowanie jego dźwięku i brzmienia. Ważną rolę w jego myśleniu o twórczości miały spotkania z istotnymi postaciami zajmującymi się muzyką wokalną – badaczami i interpretatorami zapomnianych repertuarów – takimi jak Marcel Pérès (muzyka dawna) czy Adrian Sîrbu (śpiew bizantyjski). 

W ostatnich latach zainteresowanie Bestiona orkiestracją i inspiracjami czerpanymi z repertuaru, po który sięga, doprowadziły do powstania projektów tak zachwycających, jak zaskakujących. Ich motywem przewodnim są spotkanie i ambitne połączenia. Takie były źródła: muzycznego dialogu kultur śródziemnomorskich w Jerusalem (2019) prezentowanego na Festiwalu w Saint-Denis i w Cité de la Voix, opowieści o Zmartwychwstaniu w Larmes de Résurrection (2017) dla Château de Versailles Spectacles czy wizualno-dźwiękowego doświadczenia w Bach minimaliste (2019) stworzonego dla Centre Culturel de Rencontre w dawnym dominikańskim klasztorze w Haute-Alsace oraz dla Scène Nationale l’Empreinte. 

Świeże i bardzo osobiste odczytanie słynnego dzieła Monteverdiego Vespro della Beata Vergine w 2018 roku przyniosła artyście wielkie zainteresowanie krytyków we Francji i za jej granicami. W 2021 roku Bestion zaprezentował z kolei L’Enfant noir: muzyczną historię bazującą na kompozycjach Jeana-Louisa Florentza i biografii Camary Laye’a. 

Jako dyrygent Simon-Pierre Bestion współpracuje także z innymi muzykami i zespołami muzycznymi oraz z grupami artystycznymi zajmującymi się szeroko rozumianymi sztukami performatywnymi. W 2022 roku zadebiutował jako gościnny dyrygent w Operze w Lyonie – pokierował wówczas bazującą na kantatach Bacha produkcją Nuit funèbre zainscenizowaną przez Katie Mitchell.